وقتی تصمیم می‌گیرم تا کاری کنم.

بی‌حواس شده‌ام. از این ور به آن ور می‌پرم و یادم می‌رود که از اول می‌خواستم چه کار کنم.

اصلا همین امشب را مثال می‌زنم. از خوابیدن شروع شد. تصمیم, گرفتم که قبل خوابم داستان کوتاه بخوانم. کمی فکر کردم و دیدم که نه، کار بهتری می‌شود کرد، اصلا چرا شعر نخوانم؟ شعر خواندن هم آدم را مشعوف می‌کند، هم مناسب شب است، هم کتاب شعری را که از پارسال هنوز تمام نکرده‌ام را می‌توانم تمام کنم. گفتم گودریدز را باز کنم تا ببینم تا کجایش را خوانده بودم و چی به چی‌ست. کنار دستم کتابی از آلن دو باتن را دیدم که بسیار جدیدالچاپ است و هنوز به گودریدز اضافه نشده. گفتم ای‌بابا باید کاری, بکنم. تصمیم گرفتم کتاب را در آرشیو اضافه کنم. عکس از جلداش گرفتم و توضیحات را اضافه کردم و ثبت کردم. آن‌جا نام یکی از افراد را دیدم. بیو اش را دیدم که آدرس وبلاگ‌اش را حمل می‌کرد. گفتم وبلاگ را ببینم. به وبلاگ رفتم و شروع کردم یه خواندن چند پست. چه پست‌های زیبایی. به شعری رسیدم. شعری زیبا از ویسواوا شیمبورسکا که می‌گفت:

اگر برات سواله که بهت فکر می‌کنم یا نه، خب می‌تونی بپرسی....